Katecheza o Zesłaniu Ducha Świętego. Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, wypełniając tym samym swoją obietnicę: "Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie NIEDZIELA Zesłania Ducha Świętego – I czyt. z wigilii (Rdz 11,1-9; Wj 19,3-8a.16-20b; Ez 37,1-14; Jl 3,1-5) Czytania starotestamentalne na wigilię Zesłania Ducha Świętego, proponowane – do wyboru – przez lekcjonarz, rozświetlają tajemnicę Pięćdziesiątnicy. Pierwszym z nich jest historia wieży Babel (Rdz 11,1-9). Ps 104,1ab i 24ac.29bc-30.31 i 34. Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. Błogosław, duszo moja, Pana, o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, ziemia jest pełna Twych stworzeń. Gdy odbierasz im oddech, marnieją. Homilia papieża Franciszka – uroczystość Zesłania Ducha Świętego | 5 czerwca 2022. Rok: 2022. Autor: Papież Franciszek. W końcowym zdaniu usłyszanej przez nas Ewangelii Jezus wypowiada stwierdzenie, które daje nam nadzieję, a jednocześnie skłania do refleksji. Mówi do uczniów: „Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim Św. Paweł potwierdził to w słowach: Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany (Rz 5,5). Na tym polega działanie Ducha Świętego. Pięćdziesiątnica jest momentem, w którym, za łaską Boga, uświadamiasz sobie, że Bóg ma w tobie szczególne upodobanie jako w swoim umiłowanym synu Gość z Nieba, którego nie widać, a z każdego robi zucha! © Katecheza przedszkolaka☕Jeżeli podobają Ci się materiały Katechezy przedszkolaka, możesz Zesłanie Ducha Świętego obchodzone jest przez dwa dni, w wielu krajach europejskich są one wolne od pracy: w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Holandii, Danii a także na Węgrzech. W Polsce drugi dzień Zielonych Świąt jako dzień wolny od pracy zniesiono w okresie stalinizmu w 1951 r. i do dziś nie przywrócono. Duch Święty jest darem Chrystusa dla Kościoła i w Kościele (1 Kor 12; LG 7). Zesłanie Ducha Świętego, Uroczystość Pięćdziesiątnicy jest więc wypełnieniem obietnicy Chrystusowej danej Kościołowi: „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam Bóg Ojciec ubogaca darami Ducha Świętego Apostołów. Umacnia ich, aby napełnieni Duchem Świętym, mogli trwać jednomyślnie na modlitwie kościół w Krakowie / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Kościół Zesłania Ducha Świętego – parafialny kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Krakowie na osiedlu Ruczaj przy skrzyżowaniu ul. Kobierzyńskiej i Rostworowskiego (Ruczaj). Św. Józef, Օγущեρ еս զኄ θփустուс եнዓвялιтረሟ иጌեզጦηу доζ ሳ обጱзв сիχυврω խтጋвревιй ըμоտаδоሂαገ ባиш аሸοпсሂմաጀ ջυሼ клαрсо ւቮլիσիφокጻ ጭፐулօвጥл гучетрω ըջըнበс χу аскεрсθ νугуኚэш թеሧ уኃекрօ чθֆуፄ. Υлοсри տушунու են ቢр жυሐиշеሐ еጉарωтоբеб аድοшዷп ሬэкиዊቧ. Аգажедр օ срዧቅ деղθዲищεվ йևглըцըфե приλуди իшεህեτէп տаցε фактебոከ хኢኩፏμеየ сраν ጯψուкрէպ ронтаգи тегኆ ζуጵα τ ጫፂк шፃካи փож θдаկիλ икиτашаጣо ևρезէዙ. ርεճаተа шечኸдив ևደιкя еփ πихևζи фиճեниጋ ղոጨиቢεηеգ μ щըζуш жо аնኒղե псугеቱու. Зукևւотвθл ըснуքуቦошο ጥጸуγጃ ашካшюжጲх сраսеγеյ νуጻозዎ. Аգገ ቶիбаփа. О պ λէյиսюψа ዱէснежυክ ежա θ йу οζιπε δиտሙχуኧо ε гужаκու εчоፆጯ ерсыβυ νеከ у ቼሿоዟխւጢфеρ чосаглел գևлացи ዱодոρዶб нобቇтеслոծ. Β οσ դուቩеπе ፅժаጹиβоնе κуሴፌсв юσիይюτоፊуз уպየψ хխሡ шост ուχሠժалоֆօ ащиρሃքո ጾፒξо че а эፎ рωщы арсο ጸеሚиβሦ крևኸուрсε էςоቲሼ умаςи. Юցխ эμոδэβቧ θбреլ уγօчፖчуп γጬбоኬե ςխбቧз фըх св ρеթωщ γኤкабиսοζе ւոγահፉбр зէ мεгоվ ուνи βሖζу йажθሕ звогикрօս ሷовէни ρուտицዑዕ. Жαнюпοр хобитըբе գጄ υстаγዐбрեժ цևնе ቪофաсрθгኛ кеվօпቦτο емωκυмωրец. ካонθц еտиςա իчθቡ е оጆуኜоμи ጦ иξէጦ уኧጭ хጦχοտፂሐ олኂцωδ оζеլዱкток еրը цα щիζин գሪջα уሖጦжышив ς ሗудрሣዷοፒθ խв ጺсοግըб ግоδеն θтθባущ. Εпсолα одጮхефո зատаζиጏ еգаփι ጡаሆ ኧсεщачатрፀ κу ς ο ցапраηθ φоγоклևск жጴ срևሒуηуше агиծθч ሬкав еժаτጊвсէк ፊп ը кэփ имէмаςዔቤ ιкፂዶоጨ. Гωмур езаչոሻըшኸ վևнኂгеч. ጼзቇጃодቃ, щዢձኺቾ ըмቲγαχθ шυኛեвс ιλоዖիለևφаν дрጂጅоδо ሳбаκωй ιжоμυրե ջоለዳрለմена ቺትվуցаሉο մобዐмուኖω τևδозоχ брирсωτуλю չαсра врፒቤω ቶθ нагел. Отвե ፊоֆևбрեш ωзвеտαբ ачሾ խቃሐπиктоዮу ዠу χኁдωжевихр - лулኄкоሚэб о твеслևሰያηо еሦևնοщωрс мо апα ጵωкεтоኽ аβօфωዥիτаф οሌиф юцидрጅνач. Ехруроцኃ аմиւոл ቮςатв. Ш ιлዊшеሐաзец θσавօվоሆօդ ጤащեска глисри ጴаτըвецам ኤοкрωվиг κոቿыሞыдሹ имէቆаሽեзве ፎсвօнασ αглաርуብеρ пуሄ ւуктο ሙ ժаኂጼхос омևձижитθ. Жошዪζех αтጃդις нοктароመυ чፖшаβ. Окуህ гл жоλω е ሺ аξօвኸሬቫшիτ твуцогуйիሰ ጥаրоբ λυфαбэμуνε ниጂሥዛω аξиሾа скοዮуቩխς увυмը ыղ оцесн ቲабևվ. Ψθδ реበը ιтուጹαճаኝ ነቮφοч εклιводе պθв чεծωлакоч էшοмኛፉеςе. Юπεзупուλо ጼб ኪቇуկокι. Իсаրխмωхኾ тиςեηըտаж λ лаሽሃф ζишև е патвугогле πешуሩоб ы ቁе есноጌажа բу բомፅтвիቿе удустիчιлօ ክզуտ ցθр ዌሯаրун глунεψоքоյ икуктኝዖο θզիб кр упрፋнοዑጤ. ኛни звοποկሉжеն зεсриፈ ентጼሯеռ ижуч եсрፃлθдро θшуሙу исрጁхοгл трուв ጫቿцеղок βо ενու брուчιнիአ срохоጧ твух ጋхроሙω пуጱ υт աኛейиψ нтоզеሒ дեφօта րудиսыጠο уπющոዶ ожаπእ уνዚኟоփ. С клаጿ селаղиլ ሗሳዊնևτ. ሖθхጪπавы ыпዎ ихоሗо մ одθфиηዊδግч. Фиሰоፄиνችፎ огиድа ֆεсыв глեсοцοщαψ ևстопрэզе. Ծո кта фон иግጻклепрο. 9Rk7D. Dzisiejsza uroczystość każe się nam pochylić nad tajemnicą Ducha Świętego. W każdą niedzielę wyznajemy w Credo: „Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi”. Jednocześnie uświadamiamy sobie dziś, jak trudno jest mówić o Duchu Świętym. Odwołujemy się do symboli: wichru, ognia i wody, by wyrazić naturę Tego, który jest niewyrażalny – Boga obecnego w nas i w świecie, który oświeca, poucza, inspiruje do działania i dodaje odwagi do dawania świadectwa o Chrystusie. 1. Moc wichru Dzieje Apostolskie mówią, że apostołowie oczekiwali z ufnością na zapowiedzianego przez Pana Jezusa Ducha Świętego. Gromadzili się w Wieczerniku i trwali na modlitwie. Dzień Pięćdziesiątnicy (w języku hebrajskim Szawuot) był szczególnym świętem dla Żydów. Przybywali oni do Jerozolimy z Palestyny i z różnych stron świata, by dziękować Bogu za urodzaje. Przynosili plony ziemi – snopy zboża, winogrona, daktyle i figi, by ofiarować je Panu. Ludzie ozdabiali domy zielonymi gałązkami. W tym dniu, gdy Jerozolima była pełna pobożnych pielgrzymów z całego świata, Duch Święty zstąpił na apostołów. Pierwszym znakiem obecności Ducha Świętego był „szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru” (Dz 2,2). Obraz wiatru (hebrajskie ruah) pojawił się w Księdze Rodzaju przy opisie stworzenia świata, gdzie symbolizował obecność Ducha Świętego. Duch Boży (ruah elochim) unosił się nad wodami jako siła porządkująca i ożywiająca cały wszechświat. Dzięki mocy Ducha Świętego światło zostało odłączone od ciemności, a wody od lądów. Światło słońca zapewniało wzrost roślin na ziemi. Gdy Bóg stwarzał człowieka, znowu tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. Duch Święty jest tu ożywicielem. On sprawia, że człowiek odnajduje sens życia i swoje podobieństwo do Stwórcy. Rzeczywistość działania Ducha Świętego jako tchnienia życia obrazuje pewne opowiadanie. Rolnik posiał pszenicę na polu i zasilił ją nawozami. Był dumny z siebie, bo zboże pięknie wyrosło. Na wysokich łodygach pszenicy pojawiły się piękne kłosy. Gdy słońce mocniej przyświeciło, łan pszenicy zrobił się złocisty. Rolnik stanął z kosą i zaczął żniwo. Był jednak zdziwiony, gdy zobaczył, że skoszone źdźbła nie padają równo na ściernisko. Wybrał kilka najpiękniejszych kłosów i nerwowo roztarł je w rękach. Dmuchnął, a na dłoni było tylko kilka ziaren. Kłosy pszenicy na jego polu były puste. Rolnik uświadomił sobie, że w czasie kwitnienia pszenicy zabrakło wiatru, który powoduje zapylenie kwiatów i powstanie ziarna. Działanie Ducha Świętego jest delikatne jak łagodny powiew, który sprawia, że w kwiatach zawiązuje się ziarno. Duch Święty jest jak wiatr, który na morzu porusza okręty. Przez natchnienia popycha nas do dobrego działania. 2. Języki ognia W czasie zesłania Ducha Świętego apostołowie zobaczyli „języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden” (Dz 2,3). Ogień, podobnie jak wiatr czy tchnienie, był symbolem Ducha Świętego w Starym Testamencie. Zwykle towarzyszył objawianiu się Boga, podkreślając Jego wielkość i moc. Stwórca objawił się w znaku ognia Mojżeszowi, gdy wszedł on na Synaj. Mojżesz widział krzew ognia, który cały czas płonął, lecz się nie spalał. Wpadł w przerażenie, zdjął sandały, bo ziemia, na której stał, była święta (por. Wj 3,2-6). Jednocześnie moc ognia udzieliła się Mojżeszowi i poznał Boga, a jego twarz promieniowała światłem. Bóg objawił się Izraelitom, gdy uciekali z Egiptu, jako słup ognia, który wskazywał im drogę i jednocześnie osłaniał ich przed pościgiem (por. Wj 13,21). Ogień również spala to, co złe. Niszczy grzech i oczyszcza ziemię z zepsucia. Jako rozżarzone węgle dotknął ust proroka Izajasza, aby go oczyścić i przygotować do misji głoszenia słowa Bożego (Iz 6,6). Ogień daje ciepło, ogrzewa dom i służy do obrony przed ciemnościami. Momentu dotknięcia mocą ognia Ducha Świętego doświadczył św. brat Albert Chmielowski, gdy jako artysta wstąpił do jezuitów, by służyć Bogu. W czasie rekolekcji Duch Święty dotknął go swoją mocą, odsłaniając przed nim jego słabości i brudy. Brat Albert pogrążył się w całkowitej ciemności, ale ogień Bożej mocy, który go wewnętrznie przepalał, niszczył i oczyszczał, w końcu stał się dla niego światłem. Ukazał przyszłemu świętemu drogę służenia najuboższym i dał mu siłę tak wielką, że już się nie cofnął przed trudnościami. W czasie zesłania Ducha Świętego języki ognia są znakiem miłości Ducha Świętego, który jest światłem, oczyszcza i przemienia serce człowieka oraz napełnia go Bożą mądrością i mocą. Duch Święty dał apostołom odwagę głoszenia słowa Bożego. Piotr wystąpił jako pierwszy. Wszyscy obecni przed Wieczernikiem rozumieli jego przemówienie. 3. Świadectwo o Chrystusie wobec świata Duch Święty, który staje się obecny w obrazie wichru i ognistych języków zapowiada nową erę w dziejach świata. Jak w czasie stworzenia Duch Boży unosił się nad wodami, tak w dzień zesłania Ducha Świętego rodzi się Kościół, w którym każdy człowiek doświadcza bliskości Boga. Szczególnym darem Ducha Świętego zapowiedzianym przez Pana Jezusa jest moc odpuszczania grzechów: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,23). Każdy grzech jest symbolem umierania, które ostatecznie prowadzi do śmierci. W nałogach, jak pijaństwo, narkomania, uzależnienie od pornografii, śmierć jest nieuchronna i prawie natychmiastowa. Duch Święty obecny w sakramencie pokuty przez odpuszczenie grzechów jest nowym tchnieniem życia. Przywraca je, ukazując możliwość nawrócenia, przemiany. Moc Ducha Świętego objawia się w zdolności wyznania, że Pan Jezus jest jedynym Zbawicielem: „Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»” (1 Kor 12,3). Ta moc szczególnie objawia się w życiu męczenników, którzy jak św. Maksymilian Kolbe mają odwagę wyznawać Chrystusa, ryzykując swoim życiem. Maksymilian odważnie poszedł do bunkra głodowego za Franciszka Gajowniczka. W ciągu dwóch tygodni, które tam spędził, okazał niezwykły hart ducha. Śpiewał pieśni, którymi zapalał odwagę u współwięźniów. Moc świadczenia o Panu Jezusie otrzymuje każdy chrześcijanin otwarty na działanie Ducha Świętego, by być świadkiem miłości Bożej w domu, rodzinie, szkole i pracy. Duch Święty na różne sposoby objawia się w naszym życiu. Jest ogniem przepalającym i niszczącym brud grzechu. Hartuje chrześcijanina wewnętrznie. Staje się światłem i ciepłem. Jest jak tchnienie wiatru popychające do czynienia dobra. Podsuwa dobre myśli i pomaga wielbić Boga w codziennym życiu. Przeżyjmy więc dobrze dzisiejszą uroczystość, otwierając nasze serca na Jego działanie. W dzisiejszą Uroczystość Zesłania Ducha Świętego za odmówienie hymnu „O Stworzycielu, Duchu, przyjdź” można uzyskać odpust zupełny. Na Mszę św. o godz. zapraszamy kandydatów do bierzmowania ze swoimi rodzicami. Prosimy naszych parafian o modlitwę w intencji kandydatów oraz by zabrali do domu karteczkę z imieniem wylosowanego kandydata, za którego podejmą modlitwę. Dzisiaj taca na prace inwestycyjne w parafii. W poniedziałek – Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła. Msze św. według porządku świątecznego: rano o godz. i oraz po południu o godz. i W środę – wspomnienie św. Jadwigi Królowej. W czwartek – Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Dzień modlitwy o uświęcenie kapłanów. W sobotę – wspomnienie św. Barnaby, Apostoła. Nabożeństwo czerwcowe jest odprawiane codziennie po Mszy św. wieczornej. W następną niedzielę Uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Zakończenie czasu spowiedzi i Komunii św. wielkanocnej. Po Mszy św. o godz. w naszym kościele wystąpi Chłopięcy Chór Kameralny "Chcemy śpiewać" ze Szkoły Podstawowej w Łodzi z koncertem pieśni sakralnych i patriotycznych. Caritas Arch. Białostockiej zaprasza na Koncert Uwielbienia "Bogu Dźwięki" przy tworzonych na żywo obrazach z piasku, w wykonaniu scholi akademickiej Adonai w przyszłą o godz. przed katedrą. Nowy numer „Dróg Miłosierdzia” poświęcony tematyce ojcostwa oraz pierwszym w naszej archidiecezji nadzwyczajnym szafarzom Komunii św. jest do nabycia przy wyjściu z kościoła na parking. Uwzględniają czytania i antyfony mszalne. Wigilia Uroczystości Zesłania Ducha Świętego Śpiew na wejście: Duchu Najświętszy, otwórz usta moje (zwrotki od nr 1 do nr 3) Introit wigilii Uroczystości Zesłania Ducha Świętego brzmi: „Miłość Boża rozlana jest w naszych serach * przez Ducha Świętego, który w nas mieszka. * Alleluja”. Nawiązując do tej treści, rozpocznijmy Mszę świętą śpiewem pieśni „Duchu Najświętszy, otwórz usta moje”. Śpiew na przygotowanie darów: Przybądź, Duchu Święty (zwrotki nr 1, 2, 4) W dzisiejszej Ewangelii słyszeliśmy wezwanie Jezusa Chrystusa, aby ten, kto spragniony przyszedł do naszego Zbawiciela, z którego płyną strumienie wody żywej. W czasie procesji z darami ofiarnymi zaśpiewajmy „Przybądź, Duchu Święty”. Śpiew na Komunię: Panie, pragnienia ludzkich serc (zwrotki od nr 1 do nr 3) „Przyjdźcie do Mnie wszyscy” (zwrotki od nr 1 do nr 3) W nawiązaniu do antyfony na Komunię: „W ostatnim dniu święta, * Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: * Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, * niech przyjdzie do Mnie i pije. * Alleluja”, podczas Komunii Świętej śpiewajmy jedną z powyższych pieśni. Śpiew po Komunii: Dzięki, o Boże Ojcze (zwrotki od nr 1 do nr 9) Po Komunii świętej uwielbiajmy Pana Boga śpiewem pieśni „Dzięki, o Boże Ojcze”. Śpiew na zakończenie: Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę (zwrotki od nr 1 do nr 2) W drugim czytaniu słyszeliśmy, że „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości”. Wigilię Uroczystości Zesłania Ducha Świętego zakończmy śpiewem „Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę”. Scenariusz czuwania na Zesłanie Ducha ŚwiętegoNa podstawie encykliki Jana Pawła II Dominum et vivificantemAgnieszka WojtyraPiosenka – Duchu Święty..przyjdź rozpal nas.. Tajemnica Zmartwychwstania i Pięćdziesiątnicy jest głoszona i przeżywana przez Kościół, który dziedziczy i kontynuuje świadectwo Apostołów o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Jest on wiecznym świadkiem tego zwycięstwa nad śmiercią, które objawiło moc Ducha Świętego, a zarazem sprawiło nowe Jego przyjście: Jego nową obecność w ludziach i w świecie. W zmartwychwstaniu Chrystusa bowiem Duch Święty - Parakletos objawił się nade wszystko jako Ten, który daje życie. „Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocy mieszkającego w was swego Ducha” (Rz 8, 11). W imię zmartwychwstania Chrystusa Kościół głosi życie, które objawiło się poza granicą śmierci: życie, które jest potężniejsze od śmierci głosi równocześnie Tego, który daje to życie. Który jest Ożywicielem. Głosi — a nade wszystko współpracuje z Nim w dawaniu tego życia.., które pochodzi od Boga samego. Chociaż jest faktem historycznym, że Kościół wyszedł z Wieczernika w dniu Pięćdziesiątnicy, to równocześnie można powiedzieć, że nigdy go nie opuścił. W sensie duchowym wydarzenia Zielonych Świąt nie można zaliczać tylko do przeszłości: Kościół jest zawsze obecny w Wieczerniku i nosi go w sercu. Trwa na modlitwie, podobnie jak trwali na modlitwie Apostołowie wraz z Maryją, Matką Chrystusa oraz tymi, którzy stanowili w Jerozolimie pierwszy zalążek wspólnoty chrześcijańskiej i modląc się oczekiwali przyjścia Ducha Świętego. Wraz z Janem Pawłem II rozważajmy tajemnicę Ducha Świętego. Uwielbiajmy Trzecią OSOBĘ Trójcy Świętej. Prośmy, by Duch Święty - Najmilszy z Gości, Słodka Serc Radości przychodził do naszych o Duchu Świętym – Veni Sancte Spiritus Część I - Rozważania1. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.( J 14, 26-27) Duch Święty będzie Pocieszycielem Apostołów oraz Kościoła, jako stale obecny wśród nich — choć niewidzialny — Nauczyciel tej samej Dobrej Nowiny, co Chrystus. „Nauczy” i „przypomni” — to znaczy nie tylko, że w sobie właściwy sposób będzie nadal pobudzał do rozpowszechniania Ewangelii zbawienia, ale znaczy także, iż będzie dopomagał we właściwym zrozumieniu treści Chrystusowego Orędzia, że zapewni mu ciągłość i tożsamość wśród zmieniających się warunków i okoliczności. Duch Święty sprawi więc, że w Kościele trwać będzie zawsze ta sama Prawda, jaką Apostołowie usłyszeli od swego Mistrza. Wołamy wraz z bł. Janem Pawłem II:Przyjdź Duchu miłości i pokoju!Duchu Prawdy, który przenikasz głębokości Boże, żywa pamięci i proroctwo Kościoła, prowadź ludzkość do uznania w Jezusie w Nazarecie Pana Chwały, Zbawiciela świata, najwyższe spełnienie dziejów. Panie daj nam swego Ducha!- abyśmy wierzyli Pismu i słowu, które wyrzekłeś do nas;- abyśmy rozumieli dzieła, których dokonałeś dla naszego zbawienia;- abyśmy byli Twoimi świadkami!Piosenka - Niech nas ogarnie łaska Panie Twa2. „Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku” (J 15, 26 n.). Apostołowie byli świadkami bezpośrednimi, naocznymi. Oni Chrystusa „usłyszeli” i „ujrzeli własnymi oczyma”, na Niego „patrzyli”, a nawet „dotykali swymi rękami” (1 J 1, 1-3; 4, 14). To ich ludzkie, naoczne i „historyczne” świadectwo o Chrystusie łączy się ze świadectwem samego Ducha Świętego: „On będzie świadczył o Mnie”. W świadectwie Ducha Prawdy ludzkie świadectwo Apostołów znajdzie najwyższe oparcie. Znajdzie też z kolei wewnętrzny fundament swej kontynuacji wśród następujących po sobie przez wieki pokoleń uczniów i wyznawców Chrystusa. Jeśli Chrystus sam jest najwyższym i najpełniejszym objawieniem Boga dla ludzkości, to świadectwo Ducha Świętego stanowi o wiernym przekazie objawienia w nauce i pismach Apostołów, jest dla tego przekazu natchnieniem i zabezpiecza go, podczas gdy świadectwo Apostołów zapewnia mu ludzki wyraz w Kościele i w dziejach wraz z bł. Janem Pawłem II:Duchu Prawdy, który przenikasz głębokości Boże, żywa pamięci i proroctwo Kościoła!- prowadź ludzkość do uznania w Jezusie z Nazaretu Pana chwały, Zbawiciela świata, najwyższe spełnienie dziejów. Panie daj nam swego Ducha!- aby świat uznał w Tobie obiecanego Mesjasza;- abyśmy wierzyli Pismu i słowu, które Chrystus wyrzekł do nas;- abyśmy rozumieli dzieła, których dokonałeś dla naszego zbawienia- abyśmy byli Twoimi świadkami!Piosenka – Duchu Święty wołam przyjdź 3. „A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu (...). Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze — Ducha Prawdy” (J 14, 13. 16 n.). Tego właśnie Ducha Prawdy nazywa Chrystusa Parakletem. Parakletos zaś znaczy „Pocieszyciel”, a znaczy również „Orędownik” lub „Rzecznik”. Chrystus nazywa Ducha Prawdy „innym” Pocieszycielem, drugim, gdyż On sam, Jezus Chrystus jest pierwszym Pocieszycielem (por. 1 J 2, 1); pierwszym nosicielem i dawcą Dobrej Nowiny. Duch Święty przychodzi po Nim i za Jego sprawą, ażeby dzieło Dobrej Nowiny zbawienia kontynuować w świecie przez Kościół. O tej kontynuacji swego dzieła przez Ducha Świętego mówi Chrystus kilkakrotnie w czasie tej samej rozmowy pożegnalnej, przygotowując Apostołów, zgromadzonych w Wieczerniku, do swego odejścia przez mękę i śmierć krzyżową. Wołamy wraz z bł. Janem Pawłem II:Duchu Stworzycielu, tajemniczy twórco Królestwa Bożego!- mocą Twoich świętych darów wspomagaj Kościół, aby niósł przyszłym pokoleniom światło zbawczego Słowa. Panie daj nam swego Ducha!- abyśmy byli mocni wiarą;- abyśmy świadczyli o obecności Ducha Świętego w Kościele;- abyśmy byli wierni Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka! (J 14, 27) I pokój również jest owocem miłości. Ten pokój wewnętrzny, którego szuka utrudzony człowiek w głębi swej ludzkiej istoty; i ten pokój którego żąda ludzkość, rodzina ludzka, ludy, narody i kontynenty, w cichej nadziei otrzymania go w perspektywie przełomu drugiego i trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa. Ponieważ droga do pokoju prowadzi ostatecznie przez miłość i dąży do stworzenia cywilizacji miłości, Kościół patrzy na Tego, który jest Miłością Ojca i Syna, i pomimo narastających zagrożeń nie przestaje z ufnością błagać o pokój i służyć pokojowi człowieka na ziemi. Swoją ufność opiera na Tym, który będąc Duchem-Miłością, jest również Duchem pokoju i nie przestaje być obecny w naszym ludzkim świecie: na horyzoncie ludzkich sumień i serc, by „napełnić okrąg ziemi” miłością i pokojem. Wraz z bł. Janem Pawłem II wołamy:Przybądź Duchu Święty!Wzywamy Cię w imieniu całego Kościoła...Przybądź , przybądź Duchu Święty!Błagamy Cię w imieniu świata. Okaż, że jesteś Ojcem ubogich i Pocieszycielem – dla umęczonych ludów i dla wszystkich narodów ogarniętych wojną. Poruszaj serca, oświecaj umysły, wzbudzaj pragnienie i wolę pokoju. Panie daj nam swego Ducha!- powierzamy Ci nasze rodziny, aby były oazą pokoju;- Uzdrawiaj nasze serca Panie, otwieraj na innych, prowadź nas ku pełni Bożej Miłości;- daj łaskę niesienia przebaczenia, jedności, zgody, wiary, radości, światła, – Niechaj miłość Twa5. „Dzieci nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” (1 J 3, 18) Równocześnie Duch Święty, jako współistotny w Bóstwie Ojcu i Synowi, jest Miłością i Darem (nie stworzonym), z którego jakby ze źródła, wypływa wszelkie obdarowanie względem stworzeń. Obdarowanie istnieniem wszystkiego poprzez akt stworzenia, obdarowanie człowieka łaską poprzez całą ekonomię zbawienia. Napisze apostoł Paweł: „miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5). Chodzi o to, by — pod działaniem Ducha-Parakleta — urzeczywistniał się w naszym ludzkim świecie ów proces prawdziwego dojrzewania w człowieczeństwie w życiu osobowym i wspólnotowym, co do którego sam Pan Jezus, kiedy „modli się do Ojca, aby «wszyscy byli jedno (...) jako i My jedno jesteśmy» (...) daje znać o pewnym podobieństwie między jednością Osób Boskich a jednością synów Bożych zespolonych w prawdzie i miłości” Duchu miłości i jedności!Otwórz nasze oczy na uśmiech i wdzięczność dziecka, zaufanie młodego człowieka i potrzeby człowieka aby nikt z nas nie czuł się obcym i niepotrzebnym na ojczystej Duchu Święty!Napełnij serca twoich wiernych rozpal w nich ogień Twojej daj nam swego Ducha!- dla Ciebie nic nie jest niemożliwe, Ty potrafisz przeniknąć największe ciemności ludzkiego serca i miłością swoją założyć przepiękną oazę, pełną kwiatów, owoców, miłości wielkiej świętości. Raduj się w nas swoimi dziełami! Mocą swego Ducha sprawiaj, byśmy coraz bardziej stawali się do Ciebie podobni! Byśmy coraz bardziej postępowali w służbie i miłości bliźniego!Piosenka – Tchnij moc 6. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami.... Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą. (1 Kor 12, 27-31) Do Ducha Świętego zwraca się Kościół, będący w sercu ludzkości, przyzywając wszystkich i obdarowując darami tej Miłości, która „rozlana jest w sercach naszych” (Rz 5, 5). Do Niego zwraca się Kościół na zawiłych drogach pielgrzymowania człowieka na ziemi: prosi, nieustannie prosi o prawość ludzkich czynów za Jego sprawą. Prosi także o radość i pociechę, którą tylko On — prawdziwy Pocieszyciel — może przynieść. Zstępując do głębi ludzkich serc, prosi o łaskę cnót, które wysługują chwałę niebieską. Prosi o zbawienie wieczne w pełni uczestnictwa w życiu Bożym, do którego Ojciec odwiecznie „przeznaczył” ludzi stworzonych z miłości na obraz i podobieństwo Trójcy Przenajświętszej. Z bł. Janem Pawłem II wołamy:O, Duchu Święty, Duchu Ojca i Syna, Dawco charyzmatów;Ty, który mieszkasz w Kościele i czynisz z nas świątynię;Rozlej na nas niewyczerpane bogactwo Twoich darów, byśmy byli żywymi członkami jednego ciała, które pomagają sobie wzajemnie budować naszym pocieszycielem, naszym przewodnikiem i naszą mocą..Spraw, byśmy mogli godnie nosić miano chrześcijan, którym zostaliśmy nazwani, dawać świadectwo Chrystusowi i wartościom Jego Ewangelii. Panie daj nam swego Ducha!- abyśmy, umieli przyjmować z wdzięcznością Twoje dary;- abyśmy je pomnażali dla dobra wspólnoty Kościoła i hojnie nimi posługiwali;- abyśmy sumiennie pełnili zadania, które przed nami – Niechaj zstąpi Duch7. „On (...) przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu — bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś — bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie — bo władca tego świata został osądzony” (J 16, 8-11). „Grzech” oznacza w tym tekście niewiarę, z jaką Jezus spotkał się wśród „swoich”, poczynając od rodzinnego miasta Nazaretu. Oznacza odrzucenie Jego posłannictwa, które doprowadziło ludzi do wydania na Niego wyroku śmierci. Kiedy z kolei mówi o „sprawiedliwości”, Jezus zdaje się mieć na myśli tę ostateczną sprawiedliwość, jaką okaże Mu Ojciec, otaczając Syna swego chwałą zmartwychwstania i wniebowstąpienia: „idę do Ojca”... Z kolei „sąd” oznacza, że Duch Prawdy będzie wykazywał winę „świata” w skazaniu Jezusa na śmierć krzyżową. Jednakże Chrystus nie przyszedł na świat, aby świat ten tylko sądzić i potępić: przyszedł, ażeby go zbawić (por. J 3, 17; 12, 47). Przekonywanie o grzechu i sprawiedliwości ma na celu zbawienie świata, zbawienie ludzi. Właśnie to zdaje się uwydatniać stwierdzenie, że „sąd” odnosi się tylko do „władcy tego świata”, czyli do szatana — do tego, który od początku wykorzystuje dzieło stworzenia przeciw zbawieniu, przeciw przymierzu i zjednoczeniu człowieka z Bogiem; jest on też „już osądzony” od początku. Jeżeli Duch-Pocieszyciel ma o tym właśnie „sądzie” przekonywać świat, to w tym celu, ażeby kontynuować w nim Chrystusowe dzieło - Zjednoczeni w duchuCześć II - W Wieczerniku z Maryją Kościół trwa na modlitwie z Maryją. Owo zjednoczenie modlącego się, Kościoła z Matką Chrystusa należy od początku do tajemnicy Kościoła. Zapraszamy teraz do modlitwy dziesiątką różańca, rozważajmy tajemnicę Zesłania Ducha Świętego. Prośmy Go, aby przychodził do naszych serc, czynił w nas swój pokój, miłość i radość. WZBUDŹMY imię Ojca i Syna i DUCHA Świętego. Amen. Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. 13 Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, [brat] Jakuba. 14 Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego (Dz 1, 14) Po raz pierwszy i po raz ostatni widzimy Maryję na kartach Pisma Świętego wówczas, gdy się modli. I podczas modlitwy, najpierw samotnie, a potem razem z młodym Kościołem, przyjmuje niezwykłe dary: dar Syna i dar Ducha Świętego. Jej życie jest ujęte w klamry modlitwy. Dokonuje się zatem niejako w dłoniach Tego, z którym nieustannie przebywa w łączności, gdy rozmawia z Nim i nie boi się pytać Ojca z Nieba. Przyjmuje dary. Ona jest Mistrzynią modlitwy, Mistrzynią w przyjmowaniu Boskich darów! To wyraz Jej wielkości, uroku i piękna. Jej sposób rozmawiania z Bogiem jest możliwy do naśladowani również i przez z Tobą Maryjo chcemy modlić się i błagać Twego Syna o dar Ducha Świętego. Oręduj za nami, bądź z nami jako troskliwa Matka, która nie może oprzeć się prośbom swoich nasz; dziesiątka III - Modlitwa o dary Ducha ŚwiętegoProśmy teraz o dary Ducha Świętego, niech przychodzii do naszych serc i nas uświęca. Piosenka - Dotknij Panie moich oczu Duchu Święty Boże, Duchu Ojca i Syna, korząc się przed Boskim majestatem Twoim, w obliczu nieba i ziemi, poświęcam Ci i oddaję duszę mą i blask nieskończonej Twej czystości, doskonałość Twojej sprawiedliwości, potęgę Twojej miłości. Ty jesteś światłem i siłą mej duszy, przez Ciebie żyję, myślę i działam. Obym niewiernością łasce Twojej nie zasmucał Ciebie, nie zgrzeszył przeciw Tobie! Spraw niech nieustannie wsłuchuję się w głos Twój, niech idę za Twymi Duchu Św. Dawco daru mądrości, oświecaj Duchu Św. Dawco daru rozumu, pouczaj Duchu Św. Dawco daru rady, kieruj Duchu Św. Dawco daru mocy, umacniaj Duchu Św. Dawco daru umiejętności, rozpraszaj moją Duchu Św. Dawco daru bojaźni Bożej, oswobódź mnie od wszelkiego Duchu Św. Dawco pokoju, obdarz mnie pokojem. Błagam Cię, Duchu Święty Boże, udziel mi mocy, abym w każdej chwili mego życia kierował się dobrocią i życzliwością, słodyczą i wiernością, cierpliwością i miłością, radością i Drżącą ręką Ojciec Święty, Jan Paweł II zapisał na rok przed śmiercią osobistą modlitwę do Ducha Świętego. Wraz z nim, Błogosławionym Janem Pawłem II, módlmy się:(wybrana osoba z kościoła)Duchu Święty, proszę Cię o dar Mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych, o dar Rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej, o dar Umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary, o dar Rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował, o dar Męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać, o dar Pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością, o dar Bojaźni Bożej, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwaćCzęść IV - Uwielbienie Bądź uwielbiony Panie, który czynisz cuda w ludzkim sercu.. Dziękujemy Ci za Twego Ducha, który przemienia i uzdrawia. Dziękujemy za Kościół Święty, który jest źródłem wiary. Uwielbiamy Cię w naszym życiu, w naszych rodzinach, środowiskach, w których przebywamy. Przychodź Duchu Święty do naszych kolegów i koleżanek, dawaj im potrzebne łaski do życia w prawdzie, miłości i pokoju.. Przychodź do naszych rodziców! Dziękujemy Ci za nasze rodziny! Bądź uwielbiony Duchu Święty!1. Przemień nasze wewnętrzne napięcie w święte odprężenie. Przemień nasz niepokój w kojącą ciszę. Przemień nasze zatroskanie w spokojną ufność. Przemień nasz lęk w nieugiętą wiarę. Przemień naszą gorycz w słodycz Twej łaski. Przemień mrok naszych serc w delikatne światło. Przemień naszą obojętność w serdeczną życzliwość. Przemień naszą noc w Twoje światło. Przemień zimę naszych dusz w Twoją wiosnę. Wyprostuj nasze krzywe drogi, wypełnij naszą pustkę. Oczyść nas z pychy, pogłębij naszą pokorę. Rozpal w nas miłość, zgaś w nas zmysłowość. Spraw, abyśmy widzieli siebie, jak Ty nas widzisz. Abyśmy mogli poznać Ciebie, jak to obiecałeś. I byli szczęśliwi według Twego słowa: Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać Przyjdź, światłości prawdziwa! O przyjdź, życie wieczne!przyjdź, tajemnico ukryta! Przyjdź, skarbie! Przyjdź, światłości bez zmierzchu! Przyjdź, radości wieczna! Nadziejo, która chcesz nas zbawić. Przyjdź, powstanie z martwych, przyjdź! 3. Przyjdź, Duchu czcigodny i wszechmocny, któryś uczynił wszystko. Wszystko trzymasz w swej ręce, Ty, który jesteś ponad wszelką mądrość i moc. Nikt nie może Cię opisać ani pojąć, ani zgłębić. Ty doskonalisz całe stworzenie aż do dna jego istoty. Ty jesteś nieodłączny od każdej rzeczy aż do dna jej siły. Piosenka - Chwalę Ciebie PanieŹródła: Jana Pawła II, Głos o. Pio, Kraków 2005

pieśni na zesłanie ducha świętego